حضور

حضورت

در لحظه لحظه ی زیستنم

سرشار است

در سکون و حرکت

ودر سکوت و ترنّمم

چونان پری که بر آدمی غالب آید

روحم را فراچنگ آورده ای

و چونان برگی که تمامتِ خود را

در آغوش باد می افکند

با خاطرت در آمیخته ام

در آسمان بودنم

درخششت بی درنگ جلوه گر است

بیداری ام

با رؤیای لبخندت شیرین است

ونگاه معصومانه ات

_ که تشنه ی نوازش است _

لحظه هایم را بارانی می کند

اندوهت

حکایتِ داغِ شقایق است

واشک هایت

سرشت وسرنوشت جهان را

به تصویر می کشد

آنگاه که آرام آرام

از بودن تهی می شوم

و قلب

از ضربان باز می ایستد

شاید تنها از توست

که لبریز خواهم بود...

9/3/89، پست نگهبانی، مرکز آموزش ناجا، شهیدبیگلریِ مشکین شهر